Bedankt voor alles

We zijn aangekomen op de laatste plek van onze reis. Een reis vol emoties, belevenissen en we zijn een flinke ervaring rijker. Tijdens de busreis van San Juan del Sur naar Managua hebben we de kinderen gevraagd wat hun mooiste of leukste moment was van de afgelopen twee weken;

San Juan del Sur

San Juan del Sur

Het avontuur op Isla de Ometepe

Eergisteren zijn we met de ferry naar het eiland Isla de Ometepe gegaan, dit is een eiland in het meer van Nicaragua dat bestaat uit twee grote vulkanen. Wij zaten aan de kant van de grootste vulkaan ‘de Concepcion’. Overal waar je bent op dit eiland zie je deze vulkaan staan. Meestal ligt de top in de wolken, maar vanmiddag zagen we ineens de hele vulkaan.
Toen we waren aangekomen liepen we naar het hostel genaamd Soma, daar hebben we onze kamer bekeken, wij kinderen liggen in een soort schuur met een eigen badkamer, de douche is wel koud maar dat mag de pret niet drukken zouden mevrouw Mons en mevrouw Taapken zeggen.
In de avond hebben we bij het hostel braadworst met curry (gelukkig had Lotte die meegenomen) gegeten. Daarna zijn we nog naar het stadje gelopen waar we gingen rondkijken, het park was al helemaal in de kerststemming, overal waren kerstlichtjes. Toen gingen we met zijn alle geld pinnen en een voedselvoorraad inslaan. Toen we terug waren gingen we naar onze schuur waar we in ons mandje gingen liggen en nog gingen praten over de avonturen van de dag. De volgende morgen rolde we ons mandje rustig uit, toen iedereen gedoucht was en zich hadden klaargemaakt voor een nieuw avontuur gingen we aan het ontbijt, we mochten zelf kiezen wat voor ei we wilden en we kregen een lekker bakje fruit en een glaasje wickey sap, tijdens het ontbijt werden de fietsen overal vandaan geplukt uit alle hoeken en gaten kwam een fiets, we hebben een fietstocht gemaakt van ongeveer 13 kilometer richting het strand, op het eerste strandje was er een jongen met een vogel die hij gewoon aan ons gaf, we hebben veel foto’s gemaakt met de vogel, de vogel werd op mijn (Anouschka) hoofd gezet. We wouden hier gaan zwemmen maar aangezien er haaien waren en we die ook gezien hebben zijn we doorgefietst naar een ander strand iets verder op. Daar hebben we lekker gezwommen de hele middag en we hebben daar lekker middag gegeten. Aan het eind van de middag zijn teruggefietst op de o zo goeie fietsen met het beste zadel en de beste versnellingen ooit maar niet heus !! Bij het hostel aangekomen had mevrouw Mons erg pijn aan haar achterwerk door het zadel. Daar hebben we weer lekker gedoucht onder een erg koude douche, op dat moment was dat niet erg, het was wel even lekker het was namelijk heel warm! Daarna even lekker rustig aan gedaan en om half 8 gingen we richting het stadje met geld van meneer brownie (meneer de Bruyn) we mochten zelf kiezen waar we zouden eten, ik ( Lotte ), Thomas, Zino en John hebben eerst een stuk kip gegeten bij tiptop en daarna hebben we met zijn vieren een grote pizza gegeten waar we na 1 stuk al helemaal vol zaten. Daarna gingen we weg en hebben even selfies gemaakt met een slapende dronken zwerver. Vanuit het park zijn we met zijn allen teruggelopen naar het hostel. Naar de kamers gegaan en ook weer over de avonturen van de dag gekletst, het werd een latertje we zijn om 22:00 gaan slapen ( erg laat voor hier ). De dag begon anders dan normaal, Thomas die kwam met het idee om te doen alsof we sliepen wanneer de docenten ons zouden komen wakker maken, we hadden het eerst uitgetest op Alvaro (onze tolk) maar dat mislukte, toen Alvaro kwam moesten John en Thomas heel hard lachen daarna vroegen ze aan Alvaro om niks te zeggen. Een paar minuten later kwam meneer Brownie en zei ons goedemorgen ook toen deden we alsof we sliepen en ook toen moesten John en Thomas heel hard lachen. Toen schrok Lotte wakker van haar spannende droom over dat Thomas met Alvaro eieren op haar gingen gooien. Na dit drama gingen we ontbijten. Vandaag hadden we weer fruit met ei en sap, na het ontbijt gingen we naar de bus om naar Ojo de Agua te gaan. Dat was een erg mooie waterbron of zoals Lotte het zegt een wild zwembad. Je kon daar aan een touw slingeren, dat was heel grappig daar hebben we ook wat gegeten, het was echt goddelijk namelijk een hamburger met patat en saus. Thomas die vond het zo lekker en liet gewoon zijn saus vallen in het water, de zwerfhonden waren helemaal gelukkig met de saus, 1 zwerfhond at de asbak op en liep er daarna mee weg hij vond het hemels haha! We hebben daar de hele dag gezwommen, rond 3 uur weer teruggelopen naar de bushalte en met de lokale bus weer terug gegaan naar het hostel daar even weer lekker gedoucht en nu schrijven Anouschka en Lotte dit goddelijke verhaal over de avonturen op de Isla de Ometepe. We gaan zo wat eten.

Groetjes van Lotte & Anouschka uit het verre Nicaragua !!!

De reis naar Isla de Ometepe

We zijn alweer op de helft van onze mooie reis en vandaag na een lange tocht met een busje en de boot aangekomen bij ons hostel op Isla de Ometepe.

Binnenkort volgt een verslag van onze drie dagen op de twee vulkanen.

Voor nu; welterusten

Logeren bij de boeren in Mancotal

We zijn weer terug in de wereld MET WiFi! We hebben fantastische dagen achter de rug, de kinderen hebben het heel erg naar hun zin gehad en zitten vol verhalen en ervaringen. Vandaar dat we ervoor gekozen hebben om ze allemaal een stukje te laten schrijven. Het is maar fractie van de belevenissen...veel leesplezier!!!

Het vervoer in Nicaragua (John)

Hier is het vervoer heel makkelijk. Of je gaat achter in een truck, pick-up, motor of in een busje. Ik vind de lokale bus het leukst. De bus zit altijd propvol, maar de mensen blijven beleefd, ze staan op voor oude of zwangere vrouwen. Als je moet wachten op de bus wacht je meestal bij de markt, maar hoe laat de bus komt is altijd een verrassing. In de bus komt bijna de hele markt langs, ze komen meestal eten verkopen (wat trouwens wel lekker is). Als de bus gaat rijden, dan denk je al gauw; waar heeft deze buschauffeur zijn rijbewijs in hemelsnaam gekregen? Dit lijkt zo, maar dit ligt niet aan de buschauffeur, maar aan de slechte wegen. De bus gaat heen en weer en heen en weer dan weer een kuil, maar het is wel leuk om te staan in de bus.

De families (Zino)

Het begon allemaal toen we aankwamen in Mancotal, toen de families ons met open armen ontvingen. We hadden ons geen betere families kunnen wensen. Bijvoorbeeld ik mocht in de grootste kamer slapen in een tweepersoonsbed en de rest van de familie sliep in een heel kleine kamer op houten planken (11 personen!!). We mochten meemaken hoe de families leefden en deden exact het zelfde als hun. Elke familie was heel blij met alle cadeau's . Bijvoorbeeld mijn kleine broertje Ronny was heel blij met de ballonnen en de fluitjes. En dan mijn kleine zusje Tanja ze was zo blij met haar cadeau's, de glimlach die ik op dat moment zag zal ik nooit vergeten. Met andere woorden; mijn familie was geweldig als ik de kans krijg om hun ooit nog te bezoeken zal ik die kans zekker pakken boven alle kansen die ik ooit nog in mijn hele leven zal krijgen .

Het schooltje (Zoë)

Aan alles kan je zien dat de school in Mancotal anders is dan het Stedelijk College. Aan de buitenkant en aan de binnenkant. Wij konden zomaar in de lessen binnen wandelen en gewoon meedoen. Zo was er bijvoorbeeld dansles. Ik (Zoë) wilde sowieso kijken, maar ik weet niet wat ik deed maar op de een of andere manier mocht ik meedoen met de salsales. Dat was echt leuk. Even later kwamen de jongens (Thomas, John en Zino) ook binnen, zij werden 'ten dans' gevraagd door de meisjes daar. Ook zingen ze elke ochtend hun volkslied, is er een snoepwinkeltje, zijn de pauzes onwijs lang en dragen alle kinderen een schooluniform.

Excursies (Tamara)

Schooltjes:
We gingen naar verschillende schooltjes. Waar ze al voor ons klaar stonden. Ze gingen een dansje doen of wat voor ons zingen, dat was echt super leuk en schattig. Naar school gaan in Nicaragua is heel anders dan in Nederland.

Bootje:
Na het laatste schooltje liepen we langs een enorm glad pad naar beneden. Daar gingen we varen in een klein houten bootje. Met dat bootje vaarden we naar de Stuwdam, maar het was een klein rondje en veel hebben we niet echt gezien.

Tropisch regenwoud:
We gingen een wandeling maken door een tropisch regenwoud. We konden niet heel erg genieten van het uitzicht, want we moesten steeds opletten waar we liepen door de modderige paden. En je raadt het al aan de naam, het ging regenen...... En niet z'n beetje ook. Het kwam met bakken uit de hemel.

Koffiebonen:
We waren bij een rijke boer we gingen koffie bonnen plukken wat echt fantastisch was. We kregen een speciaal mandje voor onsen dan was je klaar om de bonen te plukken. Eerst moest je half glijdend naar de koffiebonenplanten en dat kon je beginnen met het plukken van de rode bessen.

Het eten (Anouschka)

Wat kunnen de Nicaraguanen lekker koken ... maar niet heus!
Ik kreeg in mijn gezin elke ochtend gallo pinto (bonen met rijst) en niet normaal veel koffie. Als ik mijn koffie op had kreeg ik gelijk nog een kopje. In de avond at ik ook gallo pinto, maar nu met een tortilla die niet zo lekker was. Mijn tortilla at ik meestal niet op, ik stopte de tortilla in mijn broekzak en gooide die bij het schooltje in de prullenbak of ik gaf het aan de honden.
Lotte heeft soms lekker gegeten, het lekkerste vond ze het ei dat ze in de ochtend kreeg. Thomas vond de bruine bonen met ei het lekkerst, John vond de spaghetti met ei het lekkerst en Tamara de soort patatjes die ze kreeg van haar 'moeder'.
Zino vond de gallo pinto heel lekker, waar we best verbaasd om waren omdat wij het allemaal niet zo lekker vonden.
Bij John werd er in de ochtend een kip geslacht en die zat dus in de middag al in zijn soep.
Het eten was te eten maar ik heb wel is lekkerder gegeten!

Werken (Thomas)

Het werk in Nicaragua is heel veel anders dan in Nederland. Ze plukken mais, koffiebonen, bruine bonen en rijst. Kippenpoten maken ze van hun eigen kippen. De moeder staat om 4 uur op om dan al de tortilla's te maken. De moeder haar werk is eigenlijk in de keuken, heel de dag staat ze in de keuken. Dan gaan de mannen koffiebonen plukken en bananen uit de bomen plukken. Dan beginnen ze ergens in de middag en komen ze in de avond weer terug en dan hebben ze alles weer in huis dan meestal de volgende ochtend moeten de kinderen mais van de maïskolf halen en in een bak doen en daar maken ze dan eten van of dat malen ze dan voor de tortilla En dan verkopen ze dat soms of ze houden het zelf.

Huisdieren (Lotte)

Hier houden de mensen hun dieren heel anders dan in Nederland, want de honden in mijn gezin werden naar buiten gestuurd en het huisvarken die mocht wel lekker in de keuken en woonkamer liggen. Er zijn hier ook veel zwerfhonden en die zijn allemaal heel erg dun. Het huisvarken van Zoë was bruin van kleur en had krullen!! Anouschka had kippen die vroeg in de ochtend naast haar bed stonden. Thomas werd wakker door een kip die onder zijn bed door rende.
Ik had bij mijn familie een paard en daar ging ik de laatste ochtend op rijden dat was heel eng. In Jinotega heb ik ook op een pakezel gezeten, dat beest brak bijna zijn benen.
Alle dieren waren erg grappig en anders dan in Nederland. Tamara haar varken werd 1 jaar lang vetgemest om daarna geslacht en opgegeten te worden.

De kinderen zijn nu lekker aan het douchen, vroeg naar bed, want morgen om 7.00 uur vertrekken wij weer richting Isle Ometepe!!!

Welterusten

La Pena de La Cruz en kennismaking met de leerlingen uit Mancotal.

Vandaag alweer de derde dag achter de rug. De dag begon om half 7.
Na een lekker ontbijt met pannenkoeken zijn we vertrokken richting Pena de La Cruz. Onderweg zagen we een wijk speciaal gebouwd voor mensen die in het onderwijs werken. Ook hebben we over de begraafplaats van Jinotega gelopen. De graven hier zien er heel anders uit dan in Nederland. Veel hekken om ieder graf en kleurige bloemen. Hier begonnen we ook, vol goede moed, aan de klim. Na enkele treden bleek het toch zwaarder dan verwacht, maar wat hebben wij een kanjers bij ons. Iedereen heeft zonder te zeuren, met af en toe een break , de top bereikt!!! (behalve de zolen van mevrouw Taapken)
Bij het kruis zijn we gaan zitten en hebben we genoten van een schitterend uitzicht over Jinotega. In de verte zagen we ook het meer van Apánas, waar we binnenkort naartoe gaan.
Inmiddels was het tijd om weer terug te gaan naar La Cuculmeca, want daar zaten de leerlingen uit Mancotal op ons te wachten. Zij blijven namelijk één nacht bij ons slapen.
Na een middag vol kennismakingsspellen werd bekend gemaakt bij wie onze kinderen gaan logeren. De volgende koppelingen zijn gemaakt:
Tamara logeert bij Galvin, Thomas bij Miquel, John bij Ana, Lotte bij Melvin, Zino bij Boris, Zoe bij Melba en Anouschka bij Daniella.
De kalenders zijn uitgebreid besproken en bekeken en tot nu toe wordt er al veel samen gelachen. Vanavond was er een uitgebreid buffet voor ons gemaakt door Teressa (de kokkin van La Cuculmeca). Er volgt nog een avondvullend programma, dus dat is de reden waarom wij even een stukje typen. Wij zijn benieuwd.
Helaas kunnen we jullie pas over een paar dagen vertellen hoe deze avond met dans en muziek was, want morgenochtend vertrekken wij naar wifi-loos Mancotal.

Adios

De begeleiders,
M. Mons

San Rafael del Norte

Weetjes over de bus in Nicaragua;

1. Je denkt dat er veel plek is, maar dat valt heel erg tegen. Als mensen niet kunnen zitten komen ze haast bij je op schoot zitten.
2. Als de bus even stil stond, kwam er een hele markt naar binnen. Dat houdt in dat er allemaal mensen, onder andere kinderen, de bus instappen en je eten, drinken en andere spullen willen verkopen.
3. De reis verloopt ook niet soepel. Ook al gaat de bus over een hobbelig pad, de bus racet er overheen. Waardoor je helemaal door elkaar schut.
4. Om de haverklap zie je voeten door het raam. Dat is omdat er allerlei spullen van mensen op het dak gaan. Fietsen, eten, manden. Echt van alles zie je voorbij komen.
5. De bus moet sowieso altijd wel stoppen om mensen op te halen en af te zetten, maar in Nicaragua is dat wel heel erg anders. Als alle spullen op het dak liggen, geven bepaalde mannen een soort fluitje. Na dat fluitje weet de buschauffeur dat hij weg kan. Apart he?
6. Iedereen heeft vrienden. En die heeft de buschauffeur ook, maar in plaats van te zwaaien toetert hij. Maar niet z’n beetje ook. Het geluid van de toeter is onwijs hard. Aauucchh…!!!!
7. Het is heerlijk als je even kan zitten in de bus. In de bus van Nicaragua is dat wat minder fijn. Er zijn daar banken voor twee personen waar je maar alleen op kan zitten. Maar omdat iedereen wil zitten is het passen en meten. Alleen voor de lange mensen onder ons was het niet zo’n pretje. Hun benen moesten ze intrekken tot hun nek (zonder te overdrijven). Zo krap is het!!!!
8. In Nederland hebben we OV-chip om te betalen of kopen we een kaartje in de bus. Hier komt een hulpje van de buschauffeur om geld bij je op te halen. Hoe krap het ook is in het gangpad.
9. Ook hebben we veel gezien in de bus. Zoals een bananentros. Toen de bus stopte rende er een man de weg op om een bananentros te pakken. Die daar zomaar lag te niksen. En op een gegeven moment kwamen er drie melkkannen de bus in. Op deze manier onderhandelen boeren, zodat ze niet zelf constant heen en weer moeten reizen.
10. Maar verder is het onwijs leuk om met een bus te gaan in Nicaragua. Zoals je leest gaat het daar heeeeeeeeeeeeel anders er aan toen. Leuk om een keer mee te maken. Toch???

Maar we moesten natuurlijk eerst wachten. Dus we gingen op een soort hoog stoepje zitten, maar achter ons stond een klein en schattig meisje. Als toerist kan je het natuurlijk niet laten om een foto te maken. Nadat er allerlei foto’s en selfies zijn gemaakt, had ik (Zoë) zin in een dropje. Ik had nog een zakje vol dus wilde ik een dropje aan het meisje geven. Gewoon om haar even van de Hollandse cultuur te laten proeven. Maar helaas zonder succes. Want ik gaf het snoepje aan het meisje maar ze wilde het niet opeten. Pas nadat we wegliepen voor de bus probeerde ze het. Maar als je het aan mij vraagt vond ze het niet lekker. Althans zo leek het.

Na een busreis van ongeveer een uur kwamen we aan op plek van bestemming. Daar gingen we canyoningen. Eerst wel een speciaal harnas aan en een helm op. Nog even een beetje instructie en daarna konden we beginnen. In het begin was het voor iedereen een beetje spannend en misschien wel eng. Maar vanaf het zesde “parcour’’ was het zo geweldig. Eerst een heel klein beetje door het bos, maar daarna was het uitzicht zo ontzettend mooi, want je ging over een dal. Misschien niet veel aan maar wat wij hebben gezien was zo mooi. Je kan gewoon niet zeggen wat je allemaal zag. Maar het laatste ‘’parcour’’ was toch wel een beetje heel erg spannend. Want van de begeleiders mochten we ondersteboven naar de overkant gaan. Dat was zo eng maar ook zo cool.

Een begeleider viel bij ons meiden ook heel erg in de smaak. Zijn naam was Brad, twintig jaar oud en ook erg knap. Nadat we met ons groepje naar de overkant waren getokkeld kwam hij achter ons aan. Een beetje uitslovend kwam hij van de ene kant naar de andere kant. Op de een of andere manier konden we onze ogen niet van hem af houden.

Na een lange tijd te hebben gelopen gingen we lunchen. Dit keer geen bonen en rijst maar een hamburger met patat. WAT WAS HET LEKKER. Volgens mij hebben we met z’n allen zo genoten.

Nadat onze buiken vol zaten gingen we naar een kathedraal, maar om eerlijk te zijn lijken de kathedralen hier op elkaar, maar van binnen was deze kathedraal ook heel erg mooi.

Daarna gingen we naar het graf van de priester Odorico d’Andrea. Je moest een enorme trap op. Maar toen je de trap in de verte zag dacht je eigenlijk wel bij je zelf:

‘’Oh, makkie!’’

Maar dat viel vies tegen. Het was een steile trap omhoog. Om het nog ‘leuker’ te maken deden we een wedstrijd wie het eerst boven was. Ik (Zoë) had sowieso geen zin om die trap op te rennen, want ik weet dat ik boven dan niet haal. Haha. Dus na drie hele passen gerend te hebben liep ik gewoon rustig naar boven. Uiteindelijk was er natuurlijk wel een winnaar. Tamara had de race naar boven gewonnen. Als prijs kreeg ze 1 cordoba en eeuwige roem. Na het graf bezocht te hebben gingen we een heel klein museumpje in. Daar heeft iedereen wat geld gegeven voor een goed doel, denken we. Na het bezoek liepen we naar de bus en begonnen we aan de terugreis.

En vanavond was er variatie op de bonen met rijst, namelijk MET ei!!!

Groetjes Zoë en Tamara

De reis en rondleiding door Jinotega

Het begon allemaal op Schiphol. Na het afscheid van de families hebben wij voor de laatste keer bij de Mc Donalds gegeten. Toen was het op naar het vliegtuig ,na het opstijgen begonnen we aan een lange reis. Na 24 uur kwamen we eindelijk aan bij la Cuculmeca . Wij hadden het heel anders verwacht, we hebben lekkere slaapplekken en gewoon stromend water. Het is hier hartstikke warm, mooi en onwijs gezellig .

Vanochtend werden we om 8:00 uur wakker gemaakt, er stond een leuke dag op het programma. We hebben ‘lekker’ ontbeten; bruine bonen met rijst, witte kaas, brood en papaja.

Na het ontbijt zijn we met Alvaro (de tolk), Mirya (de mevrouw van la Cuculmeca) en Mario (de directeur van de school in Mancotal) naar Jinotega ingegaan. Eerst kregen we een rondleiding door het gemeentehuis waar de mensen ons met open armen ontvingen. We zijn ontvangen in het kamertje van de burgemeester die er zelf helaas niet was. Na het gemeentehuis zijn we naar de kathedraal geweest waar we een speciale rondleiding hebben gehad en op plekken zijn geweest waar weinig inwoners van de stad zijn geweest, we hadden een super uitzicht op de bergen en het park, we zijn daarna nog in ‘Parque Central’ wezen chillen en even op de Wi-Fi daar gezeten.

Vervolgens hebben we koffie gedronken in een koffie café, dat was lekker. Meteen daarna zijn we gaan lunchen, dat was wel lekker….WEER bruine bonen met rijst en kip en andere lekkere dingen.

Na de lunch zijn we naar de markt gegaan, daar hebben we een beetje rondgekeken naar verschillende kraampjes, we hebben veel aparte dingen gezien bijvoorbeeld varkenskoppen aan vleeshaken, zakken met koffiebonen en veel kraampjes met kleding en riemen . We werden heel veel bekeken door alle mensen daar op de markt, want zo vaak zijn daar geen toeristen. Na de markt zijn we naar een school gegaan, dat was wel grappig. De leerlingen gingen een liedje zingen voor ons en we hebben ook foto’s gemaakt met de kinderen, daarna hebben we meer klassen bezocht . Toen zijn we naar het ministerie van onderwijs gegaan, daar hebben we veel verhalen gehoord. Bijvoorbeeld over de reden waarom kinderen naar school moeten. Het is namelijk een millenniumdoel dat alle kinderen in 2016 naar school moeten. Maar alle ouders zijn het daar nog niet mee eens, alleen daar heeft het ministerie nog wel een trucje voor. Heel veel ouders van dat soort kinderen hebben bijvoorbeeld geen elektra dus als ze dat aanvragen, dan wordt er gezegd: ‘Dat kan, maar alleen als u uw kinderen naar school laat gaan’.

Toen zijn we naar een supermarkt gegaan om water te kopen. Vervolgens zijn we weer naar la Cuculmeca teruggegaan en toen hebben we WEER lekker bruine bonen met rijst gegeten, maar voor afwisseling was er ook watermeloen.

Groetjes Thomas en Zino
Tot morgen!!!