We zijn weer terug in de wereld MET WiFi! We hebben fantastische dagen achter de rug, de kinderen hebben het heel erg naar hun zin gehad en zitten vol verhalen en ervaringen. Vandaar dat we ervoor gekozen hebben om ze allemaal een stukje te laten schrijven. Het is maar fractie van de belevenissen...veel leesplezier!!!

Het vervoer in Nicaragua (John)

Hier is het vervoer heel makkelijk. Of je gaat achter in een truck, pick-up, motor of in een busje. Ik vind de lokale bus het leukst. De bus zit altijd propvol, maar de mensen blijven beleefd, ze staan op voor oude of zwangere vrouwen. Als je moet wachten op de bus wacht je meestal bij de markt, maar hoe laat de bus komt is altijd een verrassing. In de bus komt bijna de hele markt langs, ze komen meestal eten verkopen (wat trouwens wel lekker is). Als de bus gaat rijden, dan denk je al gauw; waar heeft deze buschauffeur zijn rijbewijs in hemelsnaam gekregen? Dit lijkt zo, maar dit ligt niet aan de buschauffeur, maar aan de slechte wegen. De bus gaat heen en weer en heen en weer dan weer een kuil, maar het is wel leuk om te staan in de bus.

De families (Zino)

Het begon allemaal toen we aankwamen in Mancotal, toen de families ons met open armen ontvingen. We hadden ons geen betere families kunnen wensen. Bijvoorbeeld ik mocht in de grootste kamer slapen in een tweepersoonsbed en de rest van de familie sliep in een heel kleine kamer op houten planken (11 personen!!). We mochten meemaken hoe de families leefden en deden exact het zelfde als hun. Elke familie was heel blij met alle cadeau's . Bijvoorbeeld mijn kleine broertje Ronny was heel blij met de ballonnen en de fluitjes. En dan mijn kleine zusje Tanja ze was zo blij met haar cadeau's, de glimlach die ik op dat moment zag zal ik nooit vergeten. Met andere woorden; mijn familie was geweldig als ik de kans krijg om hun ooit nog te bezoeken zal ik die kans zekker pakken boven alle kansen die ik ooit nog in mijn hele leven zal krijgen .

Het schooltje (Zoë)

Aan alles kan je zien dat de school in Mancotal anders is dan het Stedelijk College. Aan de buitenkant en aan de binnenkant. Wij konden zomaar in de lessen binnen wandelen en gewoon meedoen. Zo was er bijvoorbeeld dansles. Ik (Zoë) wilde sowieso kijken, maar ik weet niet wat ik deed maar op de een of andere manier mocht ik meedoen met de salsales. Dat was echt leuk. Even later kwamen de jongens (Thomas, John en Zino) ook binnen, zij werden 'ten dans' gevraagd door de meisjes daar. Ook zingen ze elke ochtend hun volkslied, is er een snoepwinkeltje, zijn de pauzes onwijs lang en dragen alle kinderen een schooluniform.

Excursies (Tamara)

Schooltjes:
We gingen naar verschillende schooltjes. Waar ze al voor ons klaar stonden. Ze gingen een dansje doen of wat voor ons zingen, dat was echt super leuk en schattig. Naar school gaan in Nicaragua is heel anders dan in Nederland.

Bootje:
Na het laatste schooltje liepen we langs een enorm glad pad naar beneden. Daar gingen we varen in een klein houten bootje. Met dat bootje vaarden we naar de Stuwdam, maar het was een klein rondje en veel hebben we niet echt gezien.

Tropisch regenwoud:
We gingen een wandeling maken door een tropisch regenwoud. We konden niet heel erg genieten van het uitzicht, want we moesten steeds opletten waar we liepen door de modderige paden. En je raadt het al aan de naam, het ging regenen...... En niet z'n beetje ook. Het kwam met bakken uit de hemel.

Koffiebonen:
We waren bij een rijke boer we gingen koffie bonnen plukken wat echt fantastisch was. We kregen een speciaal mandje voor onsen dan was je klaar om de bonen te plukken. Eerst moest je half glijdend naar de koffiebonenplanten en dat kon je beginnen met het plukken van de rode bessen.

Het eten (Anouschka)

Wat kunnen de Nicaraguanen lekker koken ... maar niet heus!
Ik kreeg in mijn gezin elke ochtend gallo pinto (bonen met rijst) en niet normaal veel koffie. Als ik mijn koffie op had kreeg ik gelijk nog een kopje. In de avond at ik ook gallo pinto, maar nu met een tortilla die niet zo lekker was. Mijn tortilla at ik meestal niet op, ik stopte de tortilla in mijn broekzak en gooide die bij het schooltje in de prullenbak of ik gaf het aan de honden.
Lotte heeft soms lekker gegeten, het lekkerste vond ze het ei dat ze in de ochtend kreeg. Thomas vond de bruine bonen met ei het lekkerst, John vond de spaghetti met ei het lekkerst en Tamara de soort patatjes die ze kreeg van haar 'moeder'.
Zino vond de gallo pinto heel lekker, waar we best verbaasd om waren omdat wij het allemaal niet zo lekker vonden.
Bij John werd er in de ochtend een kip geslacht en die zat dus in de middag al in zijn soep.
Het eten was te eten maar ik heb wel is lekkerder gegeten!

Werken (Thomas)

Het werk in Nicaragua is heel veel anders dan in Nederland. Ze plukken mais, koffiebonen, bruine bonen en rijst. Kippenpoten maken ze van hun eigen kippen. De moeder staat om 4 uur op om dan al de tortilla's te maken. De moeder haar werk is eigenlijk in de keuken, heel de dag staat ze in de keuken. Dan gaan de mannen koffiebonen plukken en bananen uit de bomen plukken. Dan beginnen ze ergens in de middag en komen ze in de avond weer terug en dan hebben ze alles weer in huis dan meestal de volgende ochtend moeten de kinderen mais van de maïskolf halen en in een bak doen en daar maken ze dan eten van of dat malen ze dan voor de tortilla En dan verkopen ze dat soms of ze houden het zelf.

Huisdieren (Lotte)

Hier houden de mensen hun dieren heel anders dan in Nederland, want de honden in mijn gezin werden naar buiten gestuurd en het huisvarken die mocht wel lekker in de keuken en woonkamer liggen. Er zijn hier ook veel zwerfhonden en die zijn allemaal heel erg dun. Het huisvarken van Zoë was bruin van kleur en had krullen!! Anouschka had kippen die vroeg in de ochtend naast haar bed stonden. Thomas werd wakker door een kip die onder zijn bed door rende.
Ik had bij mijn familie een paard en daar ging ik de laatste ochtend op rijden dat was heel eng. In Jinotega heb ik ook op een pakezel gezeten, dat beest brak bijna zijn benen.
Alle dieren waren erg grappig en anders dan in Nederland. Tamara haar varken werd 1 jaar lang vetgemest om daarna geslacht en opgegeten te worden.

De kinderen zijn nu lekker aan het douchen, vroeg naar bed, want morgen om 7.00 uur vertrekken wij weer richting Isle Ometepe!!!

Welterusten